W 2006 roku Unia Europejska postanowiła, że stosowany wówczas w układach klimatyzacji czynnik chłodniczy R134a, należy zastąpić czynnikiem chłodniczym o niższym potencjale tworzenia efektu cieplarnianego, czyli o niższym współczynniku Global Warming Potential (GWP). Powodem tego jest fakt, że wysoka wartość współczynnika GWP wiąże się z wysokim/negatywnym wpływem na środowisko. W związku z tym konieczne było stworzenie nowego czynnika chłodniczego o niższej wartości GWP, dostosowanego również do istniejących układów klimatyzacji samochodowych.

W ten sposób powstał  R1234yf. W skrócie jest  to gaz, który potrafi relatywnie łatwo zmieniać stan z ciekłego na gazowy i odwrotnie, a przemiana ta jest niezbędna do schłodzenia powietrza napływającego do wnętrza samochodu. Wartość GWP czynnika R1234yf to 4, czyli znacznie niższa niż jego poprzednika, który osiągał wartość na poziomie 1430. Oznacza to, że dużo szybciej rozkłada się on w atmosferze, przez co jest bardziej przyjazny dla środowiska.

Obecnie w nowo produkowanych samochodach producenci mogą stosować jedynie R1234yf lub CO2. Niestety R1234yf w porównaniu z czynnikiem R134a, ma kilka drobnych mankamentów. Po pierwsze wymaga wyższego ciśnienia i wyższych temperatur pracy. Po drugie jest łatwopalny, temperatura zapłonu wynosi co prawda 405 stopni Celsjusza i nie powinno stanowić to problemu – benzyna również jest łatwopalna, podobnie LPG, olej itp. Efektem ubocznym spalania tego gazu jest jednak fluorowodór, który w połączeniu z substancjami gaszącymi tworzy trujący, groźny kwas fluorowodorowy, który z łatwością przenika przez skórę, do tego bezboleśnie działa na tkanki wewnątrz organizmu. Jest silnie żrący, rakotwórczy, powoduje rany i zakłóca pracę serca.

Pomimo tych mankamentów UE zdecydowała, że ryzyko wystąpienia pożaru w samochodzie z powodu czynnika R1234yf w razie ewentualnej kolizji jest tak niskie, iż w 2008 roku zatwierdziła oficjalnie ten czynnik.